European Holocaust Research Infrastructure Academic Conference
Już jutro rozpoczynamy European Holocaust Research Infrastructure Academic Conference "Researching the Holocaust in the Digital Age". Bezpośredni udział tylko dla uczestników, którzy się uprzednio zarejestrowali. Jutro od godz. 10.00 udostępnimy przekaz vieo na żywo
Oddajemy do rąk czytelników nową książkę, któa prezentuje materiały międzynarodowej konferencji naukowej "Żydzi w walce z nazistowskimi Niemcami podczas drugiej wojny światowej" zorganizowanej 19-20 września 2019 r.
AlexDancyg – przyjaciel i znajomy tak wielu z nas, został 7 października porwany przez Hamas z kilkudziesięcioma innymi mieszkańcami kibucu Nir Oz na Pustyni Negew, położonym zaledwie kilka kilometrów od strefy Gazy. Czekamy tu na Ciebie Alex i jesteśmy z Tobą!
Centrum Badań nad Zagładą Żydów ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa; Palac Staszica pok. 120 e-mail: centrum@holocaustresearch.pl
Najnowsza recenzja Reportaży z warszawskiego Getta
Najnowsza recenzja Reportaży z warszawskiego Getta
02.07.2010 07:32:38
Sławomir Buryła na łamach najnowszego numeru Studia Judaica recenzuje wydaną przez Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów wspólnie z ŻIH w serii "BIBLIOTEKA ŚWIADECTW ZAGŁADY" książkę Pereca Opoczyńskiego, Reportaże z warszawskiego getta
źródło: Studia Judaica
Perec Opoczyński, Reportaże z warszawskiego getta [w:] Studia Judaica 13:2010 nr 1(25); autor recenzji Sławomir Buryła
[...] Opoczyński nie tylko świetnie panuje nad kompozycją swoich reportaży, ale umiejętnie wplata fragmenty o wyraźnie kreacyjnym podłożu tak, by służyły uwiarygodnianiu opowieści. Fikcja na usługach prawdy życia. Idzie między innymi o język, którym mówią bohaterowie Historii komitetu domowego, Gojów w getcie czy Szmuglu w getcie warszawskim.
[...] Chyba najpełniej krańcowe emocje reportażysty wyrażają Dzieci na bruku. Posłuchajmy: „Dzieci na bruku to zdumiewająca tragedia, któranie tylko rozdziera serca. Jest czymś, co atakuje mózg. Człowiek zamykaoczy z przerażenia, nie może tego znieść, to dociera do najgłębszychwarstw jego jestestwa, do jego istoty, do jego krwi, to przeżera do szpikukości”.
[...] Bez wątpienia najdoskonalszym tekstem w zbiorze Opoczyńskiego jest Żydowski listonosz. Świetnie skomponowany, zwarty, napisany „zawadiackim” stylem, stanowi rzadki w literaturze Holokaustu przykład użycia podobnej stylistyki do wyrażania sytuacji granicznej. Jeśli utwór ten zestawić z Dziećmi na bruku otrzymamy pełny zestaw stylistycznych rejestrów, którymi operuje Opoczyński.