AlexDancyg – przyjaciel i znajomy tak wielu z nas, został 7 października porwany przez Hamas z kilkudziesięcioma innymi mieszkańcami kibucu Nir Oz na Pustyni Negew, położonym zaledwie kilka kilometrów od strefy Gazy. Czekamy tu na Ciebie Alex i jesteśmy z Tobą!
Z wielkim żalem żegnamy prof. Michała Głowińskiego
Z wielkim smutkiem przychodzi nam żegnać prof. Michała Głowińskiego. Wielkiego badacza, ocalałego z Zagłady, Przyjaciela Centrum, członka rady naukowej rocznika "Zagłada Żydów. Studia i Materiały", naszego niezwykle uważnego i przyjaźnie krytycznego czytelnika. Żegnamy Profesora słowami nakreślonymi dziś przez Jacka Leociaka
Ze smutkiem żegnamy prof. Nechamę Tec, która była z Centrum przez długie lata. Członkini Rady Naukowej rocznika "Zagłada Żydów. Studia i Materiały" od chwili jego powstania.
Oświadczenie wobec ataku na wykład prof. Jana Grabowskiego
Wyrażamy zdecydowane potępienie bezpośredniego ataku posła Grzegorza Brauna i zerwania wykładu prof. Jana Grabowskiego w Niemieckim Instytucie Historycznym
Doktorat HC Tel Aviv University dla Barbary Engelking
18 maja, o godz. 19.30 czasu polskiego prof Barbara Engelking odbierze doktorat honoris causa Uniwersytetu w tel Avivie przyznany jej w 2021 roku. Transmisja online
Centrum Badań nad Zagładą Żydów ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa; Palac Staszica pok. 120 e-mail: centrum@holocaustresearch.pl
Najnowsza recenzja Reportaży z warszawskiego Getta
Najnowsza recenzja Reportaży z warszawskiego Getta
02.07.2010 07:32:38
Sławomir Buryła na łamach najnowszego numeru Studia Judaica recenzuje wydaną przez Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów wspólnie z ŻIH w serii "BIBLIOTEKA ŚWIADECTW ZAGŁADY" książkę Pereca Opoczyńskiego, Reportaże z warszawskiego getta
źródło: Studia Judaica
Perec Opoczyński, Reportaże z warszawskiego getta [w:] Studia Judaica 13:2010 nr 1(25); autor recenzji Sławomir Buryła
[...] Opoczyński nie tylko świetnie panuje nad kompozycją swoich reportaży, ale umiejętnie wplata fragmenty o wyraźnie kreacyjnym podłożu tak, by służyły uwiarygodnianiu opowieści. Fikcja na usługach prawdy życia. Idzie między innymi o język, którym mówią bohaterowie Historii komitetu domowego, Gojów w getcie czy Szmuglu w getcie warszawskim.
[...] Chyba najpełniej krańcowe emocje reportażysty wyrażają Dzieci na bruku. Posłuchajmy: „Dzieci na bruku to zdumiewająca tragedia, któranie tylko rozdziera serca. Jest czymś, co atakuje mózg. Człowiek zamykaoczy z przerażenia, nie może tego znieść, to dociera do najgłębszychwarstw jego jestestwa, do jego istoty, do jego krwi, to przeżera do szpikukości”.
[...] Bez wątpienia najdoskonalszym tekstem w zbiorze Opoczyńskiego jest Żydowski listonosz. Świetnie skomponowany, zwarty, napisany „zawadiackim” stylem, stanowi rzadki w literaturze Holokaustu przykład użycia podobnej stylistyki do wyrażania sytuacji granicznej. Jeśli utwór ten zestawić z Dziećmi na bruku otrzymamy pełny zestaw stylistycznych rejestrów, którymi operuje Opoczyński.